Οι γονείς μου, μου έμαθαν πολλά, ένα πράγμα όμως πολύ σημαντικό για την ανατροφή ενός παιδιού και για την εξέλιξη του, δεν μου το έμαθαν ποτέ!
Δεν μου έμαθαν ποτέ να κοροϊδεύω οποιοδήποτε άνθρωπο για αυτό που είναι.
Δεν θυμάμαι ποτέ κανέναν από τους δυο να μιλούν υποτιμητικά για κάποιο άτομο για τα παραπάνω κιλά του η να τον φέρνουν σε άβολη θέση. Να μειώνουν κάποιον άνθρωπο για κάποιο χαρακτηριστικό του, για την καταγωγή του, για την σεξουαλικότητα του η για οτιδήποτε!
Θυμάμαι όμως την μαμά μου να μαλώνει με την διαχείριση της πολυκατοικίας στο σπίτι μας στην Θεσσαλονίκη, όταν ήθελαν να διώξουν δυο τρανς κοπέλες επειδή είναι απλά τρανς.. Θυμάμαι τον μπαμπά μου να δίνει δουλειά και να παρέχει βοήθεια σε άτομα που ήρθαν από άλλη χώρα για μια καλύτερη ζωή.
Να μας λένε με την αδερφή μου- βλέποντας ένα ντοκιμαντέρ για την ομοφυλοφιλία- όταν πηγαίναμε ακόμα δημοτικό, ότι όταν μεγαλώσω να τους γνωρίσω είτε το αγόρι μου, είτε το κορίτσι μου…
Θυμάμαι την μαμά μου να προστατεύει σε μια ρατσιστική επίθεση έναν άνθρωπο από το Πακιστάν για μην τον χτυπήσουν, να μαζεύει ρούχα και να αγοράζει παιχνίδια για να τα πάει σε καταλύματα που φιλοξενούν πρόσφυγες…
Τον μπαμπά μου να με μαλώνει όταν ήμουν 12 χρόνων γιατί κάποια κοπέλα από την παρέα μου κορόιδεψε ένα ομοφυλόφιλο άτομο και εγώ γέλασα ασυναίσθητα.
Να με αφήνει να μαζεύω κάθε άρρωστο ζωάκι που βρίσκω στον δρόμο και μεγαλώνοντας όταν αποφασίζω να γίνω χορτοφάγος και να διστάζω να του το πω γιατί έχει επιχείρηση εστίασης κρεατοφαγική να μου απαντάει.
-Αυτό είναι ευχάριστο νέο!
Και να δημιουργεί βιγκαν μενού για το μαγαζί!
Τώρα τελευταία βλέπω συνέχεια να γράφετε παντού ότι οι γονείς θα πρέπει με επιμονή και ζήλο να μαθαίνουν στα παιδιά τους να φέρονται και να μην κοροϊδεύουν ποτέ συμμαθητή τους (και γενικότερα).
Και αυτό είναι απόλυτα σωστό!
Για να μην γίνουν ποτέ λόγος κάποιος συνάνθρωπος τους να νιώσει άσχημα, γιατί αυτό είναι ακραία επικίνδυνο, για μην υπάρξουν άλλα παιδιά όπως η 14χρονη Γωγώ, ο Γιακουμάκης και αλλ@…
Μπορεί ένα παιδί από μια ηλικία να διαμορφώνει μόνο του την προσωπικότητα του αλλά κρατεί τις αρχές που πήρε από την οικογένεια του.
Αυτό λοιπόν έκαναν οι δικοί μου γονείς και είναι το μεγαλύτερο μου φλεξ!
Για ένα καλύτερο αύριο θέλουμε και άλλους γονείς σαν την Φωτεινή και τον Στέφανο!
