Έπειτα από την ανατροπή του νόμου Roe v. Wade που προστάτευε το δικαίωμα των ατόμων με μήτρα στην άμβλωση, ποια είναι τα επόμενα δικαιώματα που απειλούνται από το Ανώτατο Δικαστήριο;
Η απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στις 24 Ιούνη σχετικά με την συνταγματική απαγόρευση των αμβλώσεων αποτελεί ένα σημείο ορόσημο – με την πιο τραγική έννοια – για τα ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Ουσιαστικά, το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δώσει την ελευθερία σε κάθε Πολιτεία των ΗΠΑ να αποφασίσει η ίδια για το νομικό πλαίσιο της γύρω από την άμβλωση, με εκτίμηση ότι σχεδόν οι μισές Πολιτείες, οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί ως συντηρητικές, θα απαγορεύσουν εξ ολοκλήρου την πρόσβαση σε εκτρώσεις. Μια τέτοια εξέλιξη θα θέσει σε τεράστιο κίνδυνο τις ζωές των ατόμων με μήτρα. Πολλά από αυτά θα αναγκαστούν να κάνουν αμβλώσεις σε επισφαλείς για την υγεία συνθήκες, είτε σε γιατρούς με παράνομο τρόπο είτε πρόχειρα μόνα τους μέσω τραυματισμού, κρεμάστρας ρούχων ή ροφημάτων που προκαλούν αποβολή. Ταυτόχρονα, άλλα άτομα με μήτρα τα οποία για τον οποιονδήποτε λόγο – υγεία ή ατύχημα – καταλήξουν σε ακούσιο τερματισμό εγκυμοσύνης, θα κατηγορηθούν για φόνο – ναι, κανονικά για ανθρωποκτονία – με πολλές παρόμοιες περιπτώσεις να έχουν συμβεί ήδη.
Ένα από τα πιο ανησυχητικά κομμάτια όλης αυτής της υπόθεσης είναι ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα σταματήσει εδώ. Η συνέχεια θα μας επιστρέψει ακόμη περισσότερο πίσω στον σκοταδισμό.
Έχουν υπάρξει ενδείξεις ότι μετά από το χτύπημα που δέχτηκε το δικαίωμα στην άμβλωση, στο στόχαστρο βρίσκονται η αντισύλληψη, ο ομόφυλος γάμος και τεκνοθεσία και η πρόσβαση των τρανς ατόμων σε διαδικασίες φυλομετάβασης.
Η αποτρόπαια επίθεση που έγινε στην άμβλωση στις 24 Ιούνη στις ΗΠΑ έχει ταράξει ιδιαίτερα τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Η άμβλωση αφορά άμεσα στην ελευθερία της αυτοδιάθεσης του σώματος, ελευθερία η οποία σχετίζεται, επίσης, με το δικαίωμα στην έκφραση της σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου, την ΛΟΑΤΚΙ+ απελευθέρωση, την μάχη ενάντια στις διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στην κοινωνία και τον αυτοπροσδιορισμό. Άρα, η απαγόρευση των αμβλώσεων σημαδεύει τον ανοιχτό πόλεμο σε αυτές τις ελευθερίες ταυτόχρονα.
Ο πόλεμος αυτός έχει εκδηλωθεί εδώ και καιρό με ομοφοβικά και τρανσφοβικά νομοσχέδια σε διάφορες Πολιτείες, πολλά από τα οποία έχουν εγκριθεί. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται όσο μιλάμε στην Φλόριντα, ο λεγόμενος νόμος “Don’t Say Gay” (Μην πεις Γκέι). Ειδικότερα, ο νόμος αυτός αποκλείει την οποιαδήποτε αναφορά σε ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα – περί σεξουαλικότητας, ταυτότητας φύλου, ομόφυλων ζευγαριών – σε σχολικούς χώρους από νηπιαγωγεία μέχρι και την Γ’ Δημοτικού, ενώ για τις ανώτερες τάξεις η προσέγγιση σε αυτά πρέπει να είναι “κατάλληλη για την ηλικία των παιδιών”. Αυτό επηρεάζει και την πραγματικότητα των καθηγητών/τριών μέσα στις σχολικές αίθουσες αφού δεν επιτρέπεται σε όσα καθηγητικά πρόσωπα είναι ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα να το εκδηλώσουν ή να το αναφέρουν στα μαθητά τους. Η αυστηρότητα του νόμου αναδείχθηκε μέσω της άμεσης απόλυσης μιας καθηγήτριας εικαστικών Γυμνασίου η οποία μετά από τις ερωτήσεις των μαθητών περί του σεξουαλικού προσανατολισμού της, απάντησε ότι είναι πανσέξουαλ/πανφυλόφιλη. Έπειτα από το coming out της καθηγήτριας, τα παιδιά ήθελαν να κάνουν ζωγραφιές που εξέφραζαν τις σεξουαλικότητες και ταυτότητες φύλου τους με πολύχρωμες σημαίες. Ακολούθησαν παράπονα από τους γονείς των παιδιών με αποκορύφωμα το τηλεφώνημα που δέχτηκε η καθηγήτρια από την ηγεσία της περιοχής. Η ηγεσία την διέταξε να κατεβάσει τις ζωγραφιές από τους τοίχους της σχολικής αίθουσας, η καθηγήτρια αρνήθηκε και την απέλυσαν άμεσα.
Σχετικά με το κομμάτι των γονέων, οι ίδιοι μπορούν να κρίνουν τι πρέπει να διδαχτεί στα παιδιά τους και τι όχι αφήνοντας το παράθυρο σε κάθε συντηρητικό γονέα να εκφράσει παράπονο σε περίπτωση που το παιδί του μαθαίνει για ΛΟΑΤΚΙ+ θέματα στο σχολείο. Αυτό απομακρύνει τα μαθητά από το να διδαχθούν ριζικές έννοιες για την ζωή τους όπως η ταυτότητα και η σεξουαλική έκφραση, η σύναψη σχέσεων και η σωματική και ψυχική ασφάλεια στο πλαίσιο του σεξ.
Το πιο προβληματικό και ακραίο σημείο του νόμου είναι ότι τα καθηγητικά πρόσωπα αναγκάζονται να αναφέρουν στους γονείς εάν το παιδί τους αυτοπροσδιορίζεται ως μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Πρόκειται για κανονικό outting (η αποκάλυψη της σεξουαλικότητας ή/και ταυτότητας φύλου ενός ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε τρίτα πρόσωπα χωρίς την συναίνεσή του). Αυτή η πράξη πολύ πιθανόν να προκαλέσει μεγάλα επίπεδα στρες, άγχους και κατάθλιψης στα παιδιά και μπορεί να τα εκθέσει στην κακοποίηση από τους ίδιους τους γονείς τους. Ας μην ξεχάσουμε ότι οι θεραπείες μεταστροφής δεν είναι παράνομες σε μερικές Πολιτείες (ψευδοθεραπείες που αποσκοπούν στην αλλαγή της σεξουαλικότητας ή/και ταυτότητας φύλου ενός ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου προκειμένου να το κάνουν στρέιτ και cisgender – όχι τρανς δηλαδή – χρησιμοποιώντας αντιεπιστημονικές μεθόδους που αποτελούν σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια). Μια τέτοια διάταξη του νόμου παραβιάζει την ιδιωτικότητα, την ελευθερία και την ασφάλεια των παιδιών.
Το 2022 μόνο, έχουν παρουσιαστεί 240 νομοσχέδια που στοχεύουν στον περιορισμό των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, η πλειοψηφία των οποίων επιτίθενται στα τρανς δικαιώματα. Πολλές Πολιτείες θέλουν να απογυμνώσουν τα τρανς άτομα και ειδικά την τρανς νεολαία από την πρόσβαση σε φυλομετάβαση, αποκαλώντας τις ορμονοθεραπείες και τα χειρουργεία επαναπροσδιορισμού φύλου “τραυματισμό” και “κακοποίηση”. Οι ηγεσίες σε συντηρητικές Πολιτείες, κυριολεκτικά, έχουν διατάξει την αφαίρεση κηδεμονίας από τους γονείς που βοηθάνε τα τρανς παιδιά τους με την φυλομετάβαση, με το πρόσχημα ότι η φυλομετάβαση αποτελεί “κακοποίηση ανηλίκου”!
Επιπροσθέτως, πολλοί άλλοι νόμοι έχουν ως επίκεντρο την ποινικοποίηση του ομόφυλου σεξ, διότι όπως πάντα, η άρχουσα τάξη και οι ακροδεξιοί βλέπουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα κάτω από τον φακό της “υπερσεξουαλικοποίησης” και της “σεξουαλικής διαστροφής”. Γι’αυτούς δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ένα κρεβάτι.
Αναμένουμε εξελίξεις το επόμενο χρονικό διάστημα σχετικά με την πορεία των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, εξελίξεις οι οποίες, ενδεχομένως, να επηρεάσουν και την παγκόσμια σκηνή. Συνεχίζουμε δυνατά και φωναχτά τον αγώνα για το ολικό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στέλνουμε ένα κοινό μήνυμα: “ΚΆΤΩ ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΑΠΌ ΤΑ ΣΏΜΑΤΆ ΜΑΣ!”.
