Άκουσα φωνές και βγήκα…

Είναι απόγευμα στην Θεσσαλονίκη, μόλις ξύπνησα και πλένω το πρόσωπο μου. Ακούω την μαμά μου να φωνάζει, λέω σε μένα θα φωνάζει, όμως εκείνη έλεγε ‘Σταμάτα θα τον σκοτώσεις, θα φωνάξω την αστυνομία!” Βγαίνω έξω και βλέπω ένα αγόρι να βαράει με μανία το κεφάλι ενός άλλου αγοριού στο παρμπρίζ ενός κίτρινοy αυτοκίνητου, αίματα έτρεχαν παντού και οι φίλοι τους, ένα αγόρι και ένα κορίτσι κοιτούσαν σαν χάνοι.

Γύρω από το σημείο μαζεύτηκε κόσμος και κανένας δεν προσπάθησε να τους χωρίσει. Ήρθαν οι σεκιούριτι του νοσοκομείου, που ήταν δίπλα, τίποτα και αυτοί. Μόνο μια κυρία φώναζε μαζί με την μαμά μου και εμένα,  θα φωνάξω την αστυνομία. Τότε σταμάτησε το ξύλο και ο νεαρός που ασκούσε βία γύρισε και μας είπε, “Φωναξτε το 100 εγώ θα τον σκοτώσω!”

Η κοπέλα της παρέας γύρισε και μας είπε δεν ξέρετε τι συμβαίνει. Σαν τι μπορεί να συνέβη και δικαιολογεί να σπάσεις το κεφάλι ενός ανθρώπου; To αγόρι αιμόφυρτο ήρθε κάτω από το μπαλκόνι μας, του είπαμε περίμενε να σε βοηθήσουμε και να φωνάξουμε την αστυνομία, αν θες να το καταγγείλεις.

Τότε συνέβη το απίστευτο! Τα δυο αγόρια αγκαλιάστηκαν και μαζί με την υπόλοιπη παρέα τους, έφυγαν όλοι μαζί. Με την μαμά μου κοιταχτήκαμε με απορία αλλά τουλάχιστον ξέραμε ότι κάναμε το σωστό, ασχοληθήκαμε.

Που είναι το πρόβλημα;

Αυτή η φράση “Θα σε σκοτώσω” δεν αργεί πολύ να γίνει πραγματικότητα, λίγη παραπάνω δύναμη ή ένα χτύπημα σε πιο ευαίσθητο σημείο θα οδηγούσε δύο νέα παιδιά το ένα στο χώμα και το άλλο στη φυλακή.

Έτσι γίνονται τα εγκλήματα και εμείς θα ήμασταν μάρτυρες

Τόσος κόσμος μαζεμένος και δεν επεμβαίνει κανείς, όλοι κοιτούσαν το θέαμα, το αληθινό αίμα να τρέχει από το πρόσωπο ενός παιδιού. Αν βρεθείτε μπροστά σε παρόμοιο περιστατικό φωνάξτε βοήθεια, μην φοβάστε να παρέμβετε, εκείνη την στιγμή μπορεί να σώζετε κυριολεκτικά μια ζωή.

Μην μένεις σιωπηλός μπροστά στη βία!